به کار گیری فنون تصمیم گیری چند شاخصه جهت ارزیابی عوامل ریسک زنجیره ی تامین (مورد مطالعه: حوزه ی فناوری اطلاعات بنگاه های کوچک و متوسط)

زنجیره تامین، شبکه ای از سازمان های مستقل و مرتبط است که با تشریک مساعی در راستای کنترل، مدیریت و بهبود جریان مواد و اطلاعات، از تامین کنندگان تا مصرف کنندگان نهایی با یکدیگر همکاری می کنند تا رضایت مشتری را برآورده سازند. در صنعت بویژه آن صنایعی که به سمت زنجیره های تامین طولانی تر حرکت می کنند موضوع مدیریت ریسک در زنجیره تامین موضوع مهمی می باشد . فرایند مدیریت ریسک بر شناسایی ریسک های موجود و کاهش اثر نامطلوب آنها در زنجیره ی تامین تمرکز دارد و از چهار مرحله شناسایی، ارزیابی، کنترل یا مدیریت و ردیابی رخدادهای ریسکی تشکیل می شود. هدف از مرحله ارزیابی ریسک، اندازه گیری ریسک ها بر اساس شاخص های مختلف می باشد. رتبه بندی ریسک ها، قسمت کلیدی این فرایند به شمار می آید. در این مقاله ابتدا با بررسی فنون تصمیم گیری چند شاخصه سعی گردید تا مدل مناسب رتبه بندی ریسک ها جهت تعیین ارجحیت آنها و تخصیص منابع موجود برای مقابله با هر ریسک انتخاب گردد. در ادامه حوزه ی فن آوری اطلاعات بنگاه های  کوچک و متوسط، از فنون الکترو، تاپسیس و تاکسونومی استفاده گردید تا این عوامل رتبه بندی گردند و در ادامه ضمن محاسبه ی ضریب همبستگی اسپیرمن جهت تشخیص هم گرایی رتبه ها، با استفاده از روش میانگین، رتبه بندی نهایی عوامل ریسک زنجیره ی تامین این حوزه به دست آمد.